Isang Minutong SMILE

Nitong nakaraang taon, isang karanasan ang di malilimutan ng lahat ng tumulong upang maging matagumpay ang TKJ Project SMILE. Mahigit limang oras na ngiti para sa mga batang may karamdaman at taga-bantay nito, at habambuhay na ngiti para sa lahat ng volunteers sa tuwing maaalala nila ang bawat minutong naruon sila sa Child Hauz.

Muli, isang proyekto na naman ang pipiliting maisakatuparan ng bumubuo ng Isang Minutong SMILE nitong darating na Marso 23 sa kasalukuyang taon. Ang Project SMILE : Alay Pag-Asa.

Ang proyektong ito ay may layuning magbigay ngiti sa 40 kids ng Alay Pag-Asa Christian Foundation sa pamamagitan ng pagbibigay regalo at pagpapakain ng masustansyang pagkain. Hangad din nito na makapagbigay ng mga gamit pang eskwela para sa kanilang pag-aaral.

Hindi po ito magiging matagumpay kung wala ang mga volunteers at mga taong walang sawang nagbibigay tulong sa proyektong tulad nito. Muli naming kinakalabit ang inyong puso, nawa’y muling maramdaman ng mga bata ang ngiting inyong ibabahagi.

Bukod sa pagkain na maihahandog ng proyektong ito sa mga bata, ang mga sumusunod ay ilan din sa mga hinihiling nilang matanggap mula sa atin;

- Toys

- Books

- School Supplies ( Pencil, Paper, Eraser, etc..)

At para sa karagdagang inpormasyon tungkol sa proyektong ito at kung paano maipapaabot ang tulong sa amin, gamitin lamang ang form sa baba.

Kanina lang ay ni-tag ako ng panganay kong anak sa facebook tungkol sa kalagayan ng isa nyang kaibigan, si Nikki. School mate sya ng anak ko at nakasama nya minsan sa isang Play. Mabait daw na bata sabi rin ni misis, palabati at laging naka-ngiti. At ngayon dahil isang karamdaman, pansamantalang nawala ang ngiti sa kanyang mga labi, ngunit patuloy pa rin sya at ang kanyang mga mahal sa buhay na umaasang babalik muli ang ngiti kay Nikki.

Ito po ang mensaheng gustong ipaabot ng mga nagmamahal kay Nikki;

Hello! We are Grace Alivio and Angela Todoc, friends of Cristy and Zandro Sison.

We are trying to help Cristy and Zandro, whose 16 year old daughter Nikki was just diagnosed with AML Leukemia. She’s beginning chemotherapy this week, but they are running out of funds and a really tough road to walk ahead of them. Our hearts are breaking for them – for their daughter, who is the sweetest, sunniest, smart and bravest girl you can imagine, for their sons Lance and Baby Jacob, who can’t understand what’s happening and is probably scared out of their minds, and for Mommy Cristy and Daddy Zandro, who are struggling to hold it together as they face this enormous challenge. We look at how blessed we’ve been, at our healthy children and our happy families, and we are overwhelmed by how blessed we are, and how quickly that can change.

Friends and Family are trying to raise:

• P200,000.00 for Nikki’s Initial 10 day Chemotherapy Treatment.
• P3.5 Million, which is for Nikki’s Bone Marrow Transplant/Stem Cell Therapy if she hopefully and prayerfully survives the 10 day Chemotherapy Treatment.

Which is the bare minimum out-of-pocket medical costs they’ll be dealing with over the next few weeks/months. In addition they have to pay the hospital bills, doctors’ fees, medications, plus myriad other expenses.

During this holiday season when we try to focus on how many blessings we’ve been given, we hope some of you would consider either contributing whatever you can, (you can make a donation in honor of somebody as a Christmas gift, if that’s something that would be meaningful to your loved ones), or posting this link to your Facebook pages, Twitter feeds, and other social networks etc. Or just email this out to friends and family. The more we can publicize this campaign, the more likely we’ll be able to raise an amount of money that would be meaningful to the Sison’s in the coming difficult weeks/months.

For your help, pledges and donations, Please send them to:

Nicole Crissandra o. Sison
BPI SAVINGS ACCNT
82-79-0779-39

Cristy O. Sison
Mabayuan, Olongapo City, 2200 Philippines.

Thank you for your help!
God bless you!!!

The Impact

Your donation, as well as whatever you can do to publicize this campaign, will do two things. One, it will help alleviate some of the Sison’s concerns about how they’ll be able to financially manage Nikki’s treatments. But equally importantly, your contribution will make a huge impact in how supported and loved they feel as they walk down this rocky road. They will know they are not alone, that hundreds of people around the country are not only rooting for them, but are actively helping to make a difference in their lives.

Other Ways You Can Help…

If you can’t contribute, that does not mean that you can’t help! We would love for this campaign to go viral. The more people that see this, the more likely we will be able to meet our fundraising goal. So please, whether you can or cannot donate, please spread the word about the campaign on Facebook, Twitter, Google Plus, Tumblr, email, blog pages etc.

Nawa’y matulungan natin si Nikki kahit sa napakaliit na paraan upang maibalik muli ang Ngiti sa kanyang mga labi.

Wish For Nikki Facebook Page

Ang isang LIKE mo ay katumbas ng Isang Minutong SMILE ni Nikki, o mas higit pa

Sa sabado na ang TKJ Project SMILE 2012, Excited lang kahit hindi ako makakasama. Ang mahalaga may mga bata na naman na mabibigyan ng NGITI ang Isang Minutong SMILE. Ang tutuo hindi lang Isang Minuto ang ibabahagi ng proyekto ngayon, mahigit sa limang oras na pagpapasaya sa mga batang may karamdaman, ito ay sa tulong ng mga sponsor at volunteers ng proyekto.

At para bigyan kayo ng ideya kung ano ang mangyayari sa sabado, hayaan nyong ipasilip namin sa inyo kung ano ang napagkasunduan ng mga volunteers;

Isa sa hangarin ng The KaBlogs Journal ang makatulong at makapagbigay kaalaman sa ating mga Kababayan sa pamamagitan ng pagsasapubliko ng mga di matatawarang istorya ng bawat OFW na nasa iba’t ibang sulok ng mundo. Mga tula, kwento, at larawan na nagbibigay ngiti at nagsisilbing inspirasyon sa lahat ng mambabasa ng The KaBlogs Journal.

At upang mas mapalawak pa ang nabibigyang saya at inspirasyon ng The KaBlogs Journal, Kasama ang Isang Minutong SMILE, nabuo ang TKJ Project SMILE 2012 upang muli ay makapagbigay ngiti sa mas nangangailangan.

Sa tulong ng The KaBlogs Journal, ilang Pinoy Bloggers at mga volunteers, Nitong darating na Hulyo 28,isang Project SMILE ang magaganap sa Child Haus, Project 8, Quezon City. Ang Child Haus ay nagsisilbing pansamantalang tirahan ng mga bata na mula pa sa malalayong probinsya na pumunta sa Maynila upang magpagamot.

Hangarin ng proyektong ito na mapa-ngiti ang mga batang may dinadalang karamdaman. Hindi lamang isangminuto, kundi limang oras o higit pa.

Ang proyektong ito ay magsisimula ng alas-syete ng umaga upang mabigyan ng masustansyang almusal ang mga bata kasama na rin ang mga tagapag-alaga nito. Kasunod nito ang pagbibigay kaalaman sa mga bata sa pamamagitan ng Story Telling, pagkanta, mga larong pambata at ilan pang aktibidad na maaaring makapagpangiti sa kanila.

Isang masustansyang pagkain din ang maghihintay sa mga bata pagdating ng tanghalian. At upang mas lalo pang mapasaya ang mga bata, isang gift giving din ang pinaplano ng bumubuo ng Proyektong ito.

Hindi po ito magiging matagumpay kung wala ang mga taong sumusuporta sa adhikain ng Isang Minutong SMILE. Kaya, muli, hinihingi namin ang inyong suporta at dalangin na sana tulad ng mga nakaraang Project SMILE, makapag-iwan tayo ng malakeng ngiti sa mga batang nangangailangan.

Bukod sa pagkain na maihahandog ng proyektong ito sa mga bata, ang mga sumusunod ay ilan din sa mga pangangailangan nila;

- Medicine
- Medical supplies
- Toiletries
- Food (milk, rice, etc)
- Others (toys, books, pillows, etc)

At para sa karagdagang impormasyon kung paano makakatulong sa proyektong ito, maaari nyo po kaming i-email dito Click Here to Contact Us

For Project SMILE Pictures, please click here and here

Dati pangarap lang na maging bahagi ako ng Isang Minutong Smile – tipong makisawsaw sa pagtulong sa iba o makatulong na magpangiti ng mga bata. Hindi ko alam na bilang isang blogger ay maaari pa ring makatulong sa iba, yung, hindi ka lang uupo sa harap ng iyong computer, tatakatak ng iyong keyboard at magpopromote ng iyong blog.

Ngayon, nagdesisyon akong tumayo, iwan saglit ang aking blog, at piniling magpa-smile ng mga bata.

Disyembre 19 (Lunes) – unang araw ng Christmas Vacation. Kasama ang Junior Philippine Computer Society – SPCBA Chapter ay hinanda namin lahat ng kakailangan para sa Saranggola Smile Day na ginanap sa Sitio Camachile (Camcam), Barangay Dela Paz, Binan, Laguna. Ang Camcam ay madalas ng lubog sa baha at maputik pero kahit ganoon, ramdam pa rin dito ang sigla at saya ng Pasko.

Ito ang Camcam. Ang dami naming smile talaga nung dininig ni Lord ang aming panalangin na hindi umulan.

Mula sa pagbababaan ng tricycle ay lalakad ng lima hanggang pitong minuto papunta sa bahay ng lider ng sitio. Hindi kasi tagarito ang baranggay captain. Naku salamat talaga at may hindi baha na lugar doon at medyo malaki na pwedeng pagganapan ng party.

Mga hinanda bago ang mismong party:

Mga Tiket. Para mas organized, hindi magulo at payapa ang lahat :)

Mga lobo - Tatlumpung Lobo para sa Tatlumpung Bata - para mas ramdam ang party. Mas makadaragdag din ito sa excitement.

Ang mga regalo at mga premyo. Ang mga regalong pambabae ay ibinalot na namin sa kulay pulang gift wrapper at kulay bughaw naman para sa lalaki. Ang mga premyo at loot bags naman ay may lamang crayons, candies at goodies. Yey!

Mga Laro. Hindi ito pwedeng mawala. Pinaltan namin yung huling dalawang games ng sangkatutak na 'Bring Me'

Alas Diyes na!

Nagsimula ng eksaktong 10 AM ang Saranggola Smile Day at ito ay binuksan ng isang panalangin, pasasalamat dahil hindi umulan at matutuloy ang party, paglilingon kami sa kaliwa at sa kanan, kita na namin ang baha kaya umaapaw ang aming pasasalamat kay Bro.

Si Kathleen at ang larong "Ang Tanging Hinga Mo"

Gusto kong lumuha sa halip na ngumiti habang naglalaro si Kathleen ng “Ang Tanging Hinga Mo” pero pinigil ko nalang. Deaf and Mute kasi ang batang ito na hindi namin alam kung paano namin siya pipigilan na sumali. Nung tanungin ako ng mga estudyante ko kung anong gagawin namin, ang sabi ko nalang, “Sige, hayaan natin. Gusto niya sumali eh.” Halos lahat ng nanay at batang nandoon, sumisigaw ng, “Bingi yan, pipi yan, paano yan makakakanta?” Pero hinayaan nalang namin. Tapos, kumanta kami ng “We wish you a merry christmas, We wish you a merry christmas, We wish you a merry christmas, and a happy new —–-” sabay tinapat na ang mic kay Kathleen at buong lakas siyang huminga, walang lumabas na boses. Halatang pinipilit niya pero wala talaga. Sumigaw na lang ako ng “Yehey, ang galing ni Kathleen” sabay abot ng consolation prize. Masaya si Kathleen pagkatapos. Ayos na rin, palakpakan ang lahat. Mabuhay ka Kathleen, isa kang tunay na masiyahing bata.

Si JP, isa sa mga pinaka-active na bata. Pero ang tanong naming lahat, sino ba talaga ang tunay na JP?

Sino ang tunay na JP? Hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam. Siguro siya nga iyon. Pero kasama niya ung kuya niya na minsan, nagpapalitan sila ng name tag. Pag gusto sumali ng kuya niya, ibibigay ni JP yung name tag niya. Pag siya naman ang sasali, ibibigay sa kanya nung kuya niya ung name tag. Nung bigayan ng food, hati rin silang dalawa. Nung Bring Me, kuya niya ung naghahanap ng dadalhin tapos iaabot sa kanya para siya ung mag-abot ng bagay na iyon. Wagas na wagas ang ngiti ko sa kanilang dalawa na bata pa lang, marunong na magbigayan. Saludo!

Mula sa kaliwa - Kuya ni JP, si JP at si Don.

Kakain na si Luis!

Tapos ng ilang games ay kumain na ang mga kids at ang food — Jollibee! Favorite nila yun. Nung una, dapat Spagetti at Chicken ang aming choice para sa kanila, pero naisip ng ilan na baka maghahati sila o mag-uuwi sa kanilang mga kapatid, pinaltan namin ng Spagetti at Burger. Kagaya ng inaasahan, naghati-hati nga ang mga bulilits. Sa isa spagetti, sa kapatid niya ang burger at ito ang ginawa ni Luis. Kasama niya ang kapatid niya at ayaw niyang iwan ito. Siya yung laging sumasali sa games tapos ay ibinibigay ang premyo sa kanyang kapatid na lalaki.

Ang nakababatang kapatid ni Luis at si Luis mismo habang sila ay sweet na sweet na naghahati sa kanilang pagkain.

Habang kumakain ang mga kids ay inawitan sila nila Kuya Joey at Ate Mariz (singers ng JPCS) ng "Have Yourself a Merry Little Christmas". Salamat po :D

Storytelling na! Ang kwento: Oh, Mateo! Kala-kalahati (Half-half)
nina Grace D. Chong at Beth Parrocha-Doctolero(ang istorya dito)

Ikinuwento ko ang "Kala-kalahati" kung saan hinihikayat ang mga bata na magbigay at maging masaya sa paghahati-hati lalo na at malapit na ang Pasko.

Pagkatapos ay namigay na ng regalo, loot bags at coloring books sa mga bata. Sabi nung isang member ng JPCS, “Isang Minutong Smile na.” Sabi rin ng presidente ng JPCS, “Mam, salamat sa Isang Minutong Smile, ang saya-saya”. Sabi rin ng isang taga-roon, “Salamat ha, ngayon lang kasi may nagpunta dito para magparty. Ang saya ng mga bata, salamat.” Sobrang taba ng puso ko. Grabe. Salamat sa lahat ng tumulong at sumuporta.

Nang sila ay makatanggap ng regalo, higit pa sa isang minuto ang kanilang mga ngiti. Salamat sa lahat!

At dahil party ito, mawawala ba ang…

Pabitin? Talunan na!

Salamat sa mga walang sawa na magpangiti. Hindi ako manghihinayang na iwan saglit ang pagbablog, lumabas ng bahay at magpangiti ng ating kapwa Pinoy.

Group Picture muna

Hanggang dito na muna sa ngayon, babye na muna sa lahat. Marami pang kasunod, may mga laruan pa galing sa Saranggola Blog Awards. Smile ^____________^

Para sa iba pang pictures, click here.

Nellie E. Brown Elementary School

3rd Feeding Program

1st Day of Feeding Program

2nd Day of Feeding Program 

Nellie E. Brown Elementary School

2nd Feeding Program

1st Day of Feeding Program

3rd Day of Feeding Program

Isang Minutong Smile Day na naman. Ilang mga kabataan na naman ang masisilayan ang matatamis na ngiti sa kanilang mga labi. Noong una, binabasa ko lamang sa blogsite ng aking kaibigan ang tungkol sa proyektong ito. Nakakagaan ng damdamin ang malaman na may ibang mga tao na nagmamalasakit at tumutulong sa mga kabataang kapuspalad. Matagal ko na ding gustong maging bahagi ng ganitong gawain, pero hindi ko alam kung paano magsisimula. Kaya ayun, nagkakasya na lang ako sa pagbabasa at naghihintay ng pagkakataong makatulong din sa iba.

At ito na nga, sa ilang pag uusap naming ng mismong author at founder ng Isang Minutong Smile, ay nabigyan ako ng pagkakataong gawin ang matagal ko ng inaasam, ang maghatid ng ngiti sa mga taong tila ba nalimutan na ng tadhana. Noong una ay inisip ko lamang na magbigay ng kaunting halaga na manggagaling sa aking sariling bulsa. Pero ng lumaon ay napagpasyahan kong palawakin pa ang kampanya, para na din sa ilang mga kababayang nais ding ibahagi ang mga pagpapalang natatanggap nila.

Sa pamamagitan ng grupong Fil Mo DHA, na binuo ko sa Facebook, natipon ko pa ang iba’t ibang grupo na handang tumulong sa kanilang kapwa. Ilan sa mga sumuporta sa proyekto ni LordCM ay ang Jerusalem Filipino Community, ilang miyembro ng CFC Tel Aviv, at FOWWA Haifa, ganun din ang ilang malalapit na kaibigan na hindi nagdalawang isip ng ako ay lumapit sa kanila. Sa sama sama naming pagbabahagi  ng aming sarili, nakalikom kami ng sapat na halaga upang mairaos ang Feeding Program sa mismong anibersaryo ng Isang Minutong Smile. Haaaaayyyy..kay sarap ng pakiramdam ng minsan, malaman mong ikaw ang naging dahilan ng pag ngiti ng mga batang ito.

Sa aking isip ay naglalaro ang imahe ng mga batang masaya habang nagsasalu salo sa simple ngunit sapat na pagkain na inilaan para sa kanila. Mga ngiti na nagsasaad ng pag asa, na sa kabila ng kanilang kalagayan, ay may iba pang taong sa kanila ay kakalinga. Mga ngiti na nagbibigay ng pansamantalang ligaya, sa aba nilang katayuan sa buhay. Habang naiisip ko sila, hindi ko mapigilan na mapaluha sa awa, subalit ito pa lamang ang aking magagawa. Pansamatalang lunas sa kanilang kahirapan. Alam kong darating ang araw at dadami pa ang mga taong susuporta at tutulong sa kanila hanggang sa tuluyan na silang makaahon sa kahirapan.

From : Admin of Fil Mo DHA Group

Naganap ang Feeding Program sa mismong araw kung kailan ipinagdiriwang ang SMILE Day, December 8, 2011, sa isang school kung saan ako, ang aking mga kapatid at ang dalawa kong anak ay nag-aral ng elementarya, sa Nellie E. Brown Elementary School, West Bajac-Bajac Olongapo City.

Sa tulong ng Fil Mo DHA o Filipino Modern Day Heroes Association, at sa pagbibigay oportunidad ni Kagawad Melissa Carabeo ng Baranggay West Bajac-Bajac na makatulong ang Isang Minutong SMILE sa proyektong ito, naging matagumpay ang unang Feeding Program sa school kung saan ako at ang aking mga mahal sa buhay ay nag-aral.

Kaya sa inyo, Maraming-maraming salamat sa walang sawang pagtulong upang kahit papaano’y makapagpangiti tayo ng mga bata nitong darating na Kapaskuhan…

Ang susunod na Feeding Program, ay magaganap nitong darating na December 12 at 14 sa kaparehas na eskwelahan, ito ay upang magkaruon ng resulta ang pagpapakain at pagbibigay ng bitamina sa mga bata na mas nangangailangan…

Muli Maraming Salamat sa Inyo…

At para sa mga gustong maghatid ng tulong upang ang Isang Minutong SMILE ay maging Isang Oras o sana Isang Taong  SMILE, naririto lang po kami naghihintay sa inyo. Click mo lang to…

2nd Day of Feeding Program

3rd Day of Feeding Program

This is a repost from Al Ain City Daily Photo

When a child is diagnosed with cancer, families are not only affected emotionally, but financially as well. They struggle to pay for hospitalization and treatment necessities while trying to cope up with the emotional turmoil. The disease does not only affect and changes child’s life, but also poses challenges to parents, relatives and even some friends to cope with this life threatening illness. The family process is definitely affected including their coping mechanisms. This is so true for Therese Faye Macabbabad’s case, a little girl suffering with Relapsed Clear Cell Sarcoma of the kidney.

As a nurse working in the Pediatric Intensive Care Unit (PICU), I’ve seen several cases and most of them are admitted to PICU post operatively or whenever their condition deteriorates– requiring intensive medical and nursing care and close monitoring of hematologic and cardiopulmonary status.

A few weeks ago, I have received a message from a friend informing me that he’s planning for an activity– a shoot for a cause, to help his friends. It never crossed my mind that he was referring to the parents of Therese. I ‘ve seen them once while they were taking care of Therese in PICU. I was on duty on that particular night but I was not the assigned nurse for Therese. The realization sinked in when I saw these images on my FB wall, tagged by sir Michael. The shoot for a cause didn’t materialize; instead, these two activities were planned and posted. An hour ago, I’ve learned from my friend that Therese is readmitted in the hospital for another cycle of chemotherapy.

As a compatriot and as a nurse, I wanted to help Therese but my capacity to do so is very limited. This post was written to encourage the people to help and support the said activities for the benefit of Therese.

For those who wants to share their blessing and help Therese, you may click this LINK and look for the Donate Button posted below. All donations will be given to the family of Therese. From the bottom of my heart, I want to thank you in advance for helping Therese and her family. Shukran and God bless you for your kindness.

From : Al Ain City Daily Photo

Pasyente : magkano ang facelift doc??
Doctora : complete treatment P145,000
Pasyente : mahal naman !!! Ano bang pinakamurang treatment para magmukha akong bata???
Doktora : eto tsupon, P20 lng!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pedro: may ka eyebol ako mamaya, ano kaya itsura nya? Kasi sabi nya, may hawig siyang celebrity! “SHA” daw ang palayaw niya!

Juan: jackpot ka pare! Baka Shaina Magdayao o Sharon Cuneta!

(after eyebol, pedro went home…)

Juan: kumusta? Bakit malungkot ka yata?

Pedro:dioniSHA …pare…..dioniSHA

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nasa Jeep at bigla sumakit tiyan at utot na utot na at dahil si mamang driver ang lakas ng sound..

Umutot na lng siya every beat ng kanta sinasabayan ng utot niya :))

Pag baba niya namangha siya bakit lahat ng pasahero nakatingin sa kanya..

At doon lng niya naalala na naka headseat pala siya